Όταν εκτελούνται ενοχλητικές φωτογραφίες

Το σενάριο: Δύο μέρες αφότου ένα κοριτσάκι 7 μηνών δηλώνεται ως εξαφανισμένο, ο πατέρας της οδηγεί την αστυνομία σε ένα άδειο οικόπεδο όπου το μικροσκοπικό σώμα της βρίσκεται τυλιγμένο σε μια πλαστική σακούλα.

Πίσω στην αίθουσα σύνταξης, οι βασικοί συντάκτες αποφασίζουν πώς να πουν αυτήν την ιστορία στην εφημερίδα της επόμενης μέρας. Μεταξύ των φωτογραφιών που εξετάζουν είναι μια φωτογραφία ενός υπαλλήλου του γραφείου του ιατροδικαστή να μεταφέρει το σώμα του μωρού σε κάτι που μοιάζει να είναι μια λευκή σακούλα σκουπιδιών. Υπάρχουν επίσης τέσσερις άλλες διαθέσιμες φωτογραφίες:

• Μια κούπα του μωρού που τραβήχτηκε πριν πεθάνει.
  
• Μια φωτογραφία των ερευνητών που αφαιρούσαν ένα κούτσουρο κάτω από το οποίο βρέθηκε το πτώμα.
  
• Φωτογραφία των ανακριτών στον τόπο του εγκλήματος.
  
• Μια φωτογραφία ενός άνδρα που αναγνωρίστηκε από την αστυνομία ως φίλος της μητέρας του Miracle. Είχε κατηγορηθεί για τον τραυματισμό ενός άλλου παιδιού της οικογένειας.

Στους συμμετέχοντες στο σεμινάριο «Doing Ethics» της Poynter παρουσιάστηκε αυτό το σενάριο αυτή την εβδομάδα. Μια ομάδα από δημοσιογράφους και φωτογράφους εφημερίδων, φωτορεπόρτερ, συντάκτες ραδιοφώνου και ακαδημαϊκούς, οι συμμετέχοντες στο σεμινάριο συζήτησαν ποιες από τις φωτογραφίες θα δημοσιεύσουν και γιατί, χρησιμοποιώντας ηθικά μαθήματα που είχαν πάρει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για να καθοδηγήσουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Σκεφτείτε τι θα κάνατε και, στη συνέχεια, ακολουθήστε την πορεία των αρμοδίων για τη λήψη αποφάσεων Detroit Free Press για το αποτέλεσμα.

Η ΣΚΗΝΗ

Ο J. Kyle Keener, αναπληρωτής διευθυντής φωτογραφίας στο Detroit Free Press, ξυριζόταν στις 6:30 π.μ. της 14ης Σεπτεμβρίου όταν άκουσε μια ραδιοφωνική αναφορά ότι ο πατέρας του Miracle πήγαινε την αστυνομία σε μια τοποθεσία στη δυτική πλευρά του Ντιτρόιτ. Ο Κίνερ γνώριζε ότι ο φωτογράφος του Free Press Gabriel B. Tait έμενε κοντά. «Αμέσως, τηλεφώνησα στον Gabe και του είπα να σηκωθεί, να φορέσει ένα παντελόνι και να ξεκινήσει», είπε ο Keener.

Ήταν ρεπό του Tait. Θα έφευγε την επόμενη μέρα για το μήνα του μέλιτος στη Χαβάη. Όμως σήμερα το πρωί πήγε στο σημείο. Βρέθηκε να τσακώνεται με μερικά σκυλιά πιτ-μπουλ καθώς έφτανε σε μια αυλή στη γειτονιά. Λίγο αργότερα, οι αρχές ανακάλυψαν ένα μικροσκοπικό πτώμα σε μια πλαστική σακούλα κάτω από μερικά ξύλα και ένα ελαστικό. Ο Tait πυροβολούσε καθώς ένας από τους ερευνητές κρατούσε ένα κομμάτι ξύλο και εξακολουθούσε να πυροβολεί καθώς εκπρόσωπος του γραφείου του ιατροδικαστή μετέφερε την τσάντα με το πτώμα από το σημείο όπου βρέθηκε.

«Αμέσως τηλεφώνησα στον Κίνερ», θυμάται ο Τέιτ. Στη συνέχεια, ο Keener ενημέρωσε τη Διευθύνουσα Σύνταξη Carole Leigh Hutton και τη Nancy Andrews, διευθύντρια φωτογραφίας του Detroit Free Press.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Μέχρι τη 1 μ.μ., ο Tait ήταν πίσω στο γραφείο, επεξεργαζόταν την ταινία του και ολοκλήρωσε την προκαταρκτική του επεξεργασία. Η τελική επεξεργασία έγινε μετά από συνεννόηση με τον Keener. «Μελετήσαμε προσεκτικά την ακολουθία 16 περίπου καρέ του σώματος που αφαιρέθηκε και συμφωνήσαμε σε έξι καρέ», είπε. «Συζητήσαμε τα μάτια του ιατροδικαστή και τη θέση του σώματος του μωρού. Υπήρχαν κάποιες εικόνες που ήταν πολύ γραφικές γιατί μπορούσες να δεις το σχήμα της φιγούρας».

«Αμέσως καταλάβαμε ότι αυτή ήταν η φωτογραφία», είπε ο Keener για την εικόνα που επέλεξαν. «Αυτή η εικόνα έδειξε δυναμικά την έκταση της κακής μεταχείρισης των παιδιών μας. Έμοιαζε με άτομο που έβγαζε τα σκουπίδια. ”

Η ΑΠΟΦΑΣΗ

Για τη Nancy Andrews, στη δουλειά του διευθυντή φωτογραφίας στο Ελεύθερος Τύπος για λίγους μόνο μήνες, «αυτή ήταν η πιο ανησυχητική και λεπτή απόφαση μέχρι τώρα». Η ίδια είπε: «Μιλήσαμε εκτενώς στο τμήμα, μιλήσαμε για τα μάτια του ιατροδικαστή, τη θέση των δακτύλων και του χεριού του και την (πιθανή) αντίδραση των αναγνωστών μας μετά τη δημοσίευση».

Ο Andrews προσφέρθηκε εθελοντικά να λάβει τις κλήσεις και τις απαντήσεις από τους αναγνώστες. «Ξέραμε ότι μερικοί άνθρωποι θα είχαν αντίρρηση για τη φωτογραφία», είπε, «αλλά αυτή ακριβώς η αντίρρηση (φαίνεται να βγάζει τα σκουπίδια) ήταν ο λόγος που την τρέξαμε. Είναι δική μας ευθύνη, όσο σκληρό κι αν είναι, να αναφέρουμε την αλήθεια».

Η απόφαση λήφθηκε στις 2:30 μ.μ. για να γίνει η ιστορία το κεντρικό πακέτο στο πρωτοσέλιδο της επόμενης μέρας. Μετά τη συνεδρίαση για τον προϋπολογισμό αργότερα εκείνο το απόγευμα, οι περισσότεροι από τους ανώτερους συντάκτες για τις ειδήσεις, το design και τα γραφεία φωτογραφιών συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της αίθουσας σύνταξης. Ο εκτελεστικός συντάκτης Bob McGruder δεν ήταν στο κτίριο τη στιγμή της απόφασης.

Όπως θυμάται ο Χάτον τη συγκέντρωση, «Ήταν γύρω στις 4:30-4:45 και είχαμε πολλές φωνές που συμμετείχαν στη συζήτηση. Σεβόμουν τη θέση του τμήματος φωτογραφίας… Είχαν την υποστήριξη της αίθουσας σύνταξης και υπήρξε ισχυρή συμφωνία για τη διεξαγωγή της φωτογραφίας» Η Χάτον είπε ότι πιστεύει ότι η εφημερίδα πήρε τη σωστή απόφαση, αλλά αναγνωρίζει: «Μου έκανε το στομάχι να πέσει».

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

ο πρώτη παρτίδα γραμμάτων, εστάλη κυρίως μέσω e-mail, ήταν συντριπτικά αρνητική. Στις αρχές αυτής της εβδομάδας, η Σελίδα Σύνταξης είχε μετρήσει 100 κλήσεις και 160 e-mail, φαξ και επιστολές (με πολλά να προέρχονταν από το ίδιο άτομο). Η Andrews είχε απαντήσει σε 45 καλούντες και το φωνητικό της ταχυδρομείο ήταν υπερφορτωμένο. Καθώς η εφημερίδα παρείχε πληρέστερη εξήγηση για την απόφασή της, η αντίδραση του αναγνώστη έγινε λιγότερο επικριτική της εφημερίδας.

Σε ένα e-mail, ένας αναγνώστης έδειξε μια αλλαγή καρδιάς αφού τηλεφώνησε στο τμήμα φωτογραφίας του Ελεύθερου Τύπου: «Μίλησα με έναν νεαρό άνδρα που υπερασπίστηκε αυτή την απόφαση για τη φωτογραφία. Μοιράστηκε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων του τμήματος, ενώ εγώ μοιράστηκα την αγανάκτηση και την αμηχανία μου. Πέρασα εκείνη τη μέρα στη δουλειά σκεπτόμενη τη μικρή Miracle και τις συνθήκες του θανάτου της. Μια αρρωστημένη και βαθιά θλίψη με άφησε μουδιασμένο. Πώς θα μπορούσε κάποιος να το κάνει αυτό; Πώς απέτυχε τόσο οικτρά το Family Independence Agency;…Απροσδόκητα ο Διευθυντής του Τμήματος Φωτογραφίας, Andrews, με κάλεσε εκείνο το βράδυ. Η κ. Andrews εξήγησε την απόφαση να τρέξει τη φωτογραφία. Δεν μιλούσε με περιφρόνηση ή αμυντική στάση, αλλά με λύπη, καλοσύνη και πάθος. Μου έκανε εντύπωση. Ως στρατιώτης των μέσων ενημέρωσης πρώτης γραμμής, δεν ήταν κουρασμένη, αλλά προβληματίστηκε από αυτό το φρικτό έγκλημα».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Ο Bob McGruder εξήγησε την απόφαση στο α γράμμα δημοσιεύτηκε στο freep.com την Παρασκευή και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Σαββάτου.

ΤΟ ΜΕΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΔΗ

«Κάναμε το σωστό, αλλά θα μπορούσαμε να τα είχαμε πάει καλύτερα», είπε ο Keener, ο αναπληρωτής διευθυντής φωτογραφίας. «Θα έπρεπε να είχαμε πάρει διαφορετικές αποφάσεις σχετικά με τον τίτλο, τη λεζάντα και την ιστορία. Το συνολικό πακέτο είναι σημαντικό. . . Ο Γκάμπριελ είπε στη λεζάντα (ότι) το μωρό βρέθηκε στην τσάντα και δεν το αναφέραμε στους αναγνώστες μας». Οι Hutton και Andrews συμφωνούν ότι η εφημερίδα θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη δουλειά με τα στοιχεία κειμένου της ιστορίας.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΠΑΘΗΚΑΝ

• Έπρεπε να έχουμε απευθυνθεί στην οικογένεια. (Keener)
  
• Μην φοβάστε να πάρετε δύσκολες αποφάσεις, αλλά να γνωρίζετε τις πιθανές συνέπειες. Πιστεύουμε ότι το μεγαλύτερο καλό εξυπηρετείται με τη δημοσίευση αυτών των φωτογραφιών. (Keener)
  
• Θα έπρεπε να είχαμε εξηγήσει στους αναγνώστες, την πρώτη μέρα, γιατί αποφασίσαμε να τρέξουμε τη φωτογραφία όπως κάναμε. Θα έπρεπε να είχαμε αναφέρει, στη λεζάντα κάτω από τη φωτογραφία, ότι το μωρό βρέθηκε στην τσάντα. Δεν μεταφέραμε στους αναγνώστες τους λόγους για τους οποίους η εικόνα ήταν εκεί. Θα έπρεπε να είχαμε τρέξει τη στήλη του Bob McGruder την πρώτη μέρα. (Andrews και Hutton)
  
• Θα έπρεπε να είχαμε δώσει μεγαλύτερη προσοχή στις πληροφορίες που συγκέντρωσε ο φωτογράφος. Ο Gabe είχε τις σωστές πληροφορίες στη λεζάντα, αλλά το γραφείο αντιγραφής δεν τις χρησιμοποίησε. (
  
• Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει καλύτερη δουλειά με τα πλαίσια πληροφοριών: στοιχεία επικοινωνίας για υποστήριξη και βοήθεια ομάδων όπως η οργάνωση The Michigan Children’s Omsbudman και η Υπηρεσία Ανεξαρτησίας της Οικογένειας με αριθμούς τηλεφώνου. (Andrews)
  
• Σκέφτηκα τι έκανα, αν έπρεπε να το ξανακάνω, θα έβγαζα την ίδια φωτογραφία. (Tait)
  
• Θα έπρεπε να είχαμε προσθέσει κάποιες αναφορές σχετικά με την απόφασή μας να δημοσιεύσουμε την εικόνα την πρώτη μέρα. Κάποιοι σαν τη στήλη του Μπομπ θα έπρεπε να είχαν συμπεριληφθεί στην αναφορά της πρώτης ημέρας. (Χάτον)

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟ GABRIEL TAIT

Σκέφτηκα τι έκανα. Αν έπρεπε να το ξανακάνω από την αρχή, θα έβγαζα την ίδια φωτογραφία. Βλέποντας το σώμα αυτού του μικρού μωρού, να μεταφέρεται σε μια πλαστική σακούλα, πλήγωσε την καρδιά μου. Μπορούσα μόνο να ελπίζω ότι είχα κάνει τη δουλειά μου και ότι ήταν δίκαιη και ακριβής».

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ KENNY IRBY

Υποστηρίζω πλήρως τη στοχαστική σκέψη, την ενέργεια και την προσπάθεια που καταβλήθηκαν στην απόφαση να δημοσιεύσουμε αυτήν την αφηγηματική εικόνα του πρόωρου θανάτου του Miracle Jackson. Θα είχα επιλέξει τις ίδιες φωτογραφίες για να δημοσιεύσω.