Τι σήμαινε το «Earthise» για επιστήμονες, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες — και έναν ανήσυχο έφηβο σαν εμένα

Αυτή η διάσημη φωτογραφία της 24ης Δεκεμβρίου 1968, που αργότερα ονομάστηκε «Earthrise», δείχνει τη Γη πίσω από την επιφάνεια του φεγγαριού κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 8. (William Anders/NASA μέσω AP, Αρχείο)

Για μένα, το «Earthrise» είναι το σύμβολο της εξερεύνησης, ένα σύμβολο περιέργειας και περιπέτειες χωρίς σύνορα του είδους μας, πέρα ​​από τις καθημερινές μας φυσικές ανάγκες.

Μου έκανε εντύπωση για πρώτη φορά περίπου 25 χρόνια μετά τη φωτογράφισή του από τους αστροναύτες του Apollo 8 το 1968. Ήμουν ένας ανήσυχος έφηβος με εμμονή με την επιστημονική φαντασία και την παρατήρηση των άστρων. Το είδα σε μια μεγάλη οθόνη προβαλλόμενη στον θόλο ενός πλανητάριου. Ακόμα μπορώ να θυμηθώ τη μεγάλη στιγμή που σταμάτησα να αναπνέω. Η μαρμάρινη μπλε Γη είναι η ομορφιά του σκηνικού, αλλά αυτός ο μικρός ορίζοντας του άγονου φεγγαριού είναι το ουσιαστικό στοιχείο που πυροδοτεί τα όνειρα για το μέλλον και την αίσθηση της εξερεύνησης.

Ο φωτογράφος και δημοσιογράφος του National Geographic, Babak Tafreshi. (Αυτοπροσωπογραφία)

Δεν ήταν η πρώτη φωτογραφία ανατολής της γης πάνω από την επιφάνεια του φεγγαριού. Το ρομποτικό διαστημόπλοιο Lunar Orbiter 1 κατέγραψε το πρώτο το 1966 σε χαμηλότερη ανάλυση σε μαύρο και άσπρο. Το πιο σημαντικό, από δημοσιογραφική σκοπιά, δεν φωτογραφήθηκε από άνθρωπο μάρτυρα, που περιπλανιόταν στο διάστημα περίπου 240.000 μίλια μακριά από το σπίτι.

Οι αστροναύτες του Apollo 8 δεν ήταν υποχρεωμένοι να φωτογραφίσουν αυτή τη σκηνή, ούτε την περίμεναν — ήταν επικεντρωμένοι στην εξαιρετικά προκλητική αποστολή. Αλλά εκείνη τη στιγμή, ένιωσαν τη σημασία της ηχογράφησης.

Βλέποντας το σπίτι σας από τον ορίζοντα ενός άλλου κόσμου, καταλαβαίνετε πραγματικά ότι η ανθρωπότητα άφησε επιτέλους το λίκνο της για να εξερευνήσει άλλους κόσμους.

Αυτός είναι ο λόγος που αυτή η εικόνα έχει εμπνεύσει πολλούς από εμάς. Ξεκίνησα τη φωτογραφία του νυχτερινού ουρανού λίγο μετά από εκείνη την παράσταση στο πλανητάριο και το πάθος και η καριέρα μου δεν σταμάτησαν ποτέ να μεγαλώνουν.

Από την άποψη του αστροφωτογράφου, μια αξιοσημείωτη πτυχή της εικόνας είναι το μέγεθος της Γης.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε με τηλεφακό Zeiss 250 mm σε κάμερα μεσαίου φορμά Hasselblad, παρόμοιο με το οπτικό πεδίο ενός φακού 135 mm σε μια κανονική κάμερα 35 mm. Μέσω του ίδιου φακού, η ανατολή του φεγγαριού στον γήινο ουρανό φαίνεται σχεδόν τέσσερις φορές μικρότερη και πολύ λιγότερο δραματική. Ο ουρανός είναι κατάμαυρος στην έκθεση στο χέρι, σε μια ταινία Ektachrome χαμηλής ταχύτητας, ειδικά κατασκευασμένη (1/250 του δευτερολέπτου σε f11). Μια μεγαλύτερη έκθεση μερικών δευτερολέπτων θα μπορούσε να αποκαλύψει μερικά αστέρια, αλλά σε μεγάλο βαθμό θα υπερεκθέσει το φωτεινό, ηλιόλουστο φεγγάρι και τη Γη.

Από πλευράς φωτορεπορτάζ, μια ενδιαφέρουσα πτυχή της εικόνας είναι το πώς η παγκόσμια δημοσίευσή της άλλαξε την πορεία του διαστημικού αγώνα, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950. Η κούρσα οδηγήθηκε σε μεγάλο βαθμό από πολιτικούς ηγέτες για τη δημιουργία μιας νέας υπερδύναμης. Ένας τεράστιος προϋπολογισμός και η δημόσια θέληση υποστήριξαν τόσο τους Σοβιετικούς όσο και τους Αμερικανούς επιστήμονες του διαστήματος για να προχωρήσουν τις τεχνολογίες όπως ποτέ πριν. Ο σοβιετικός δορυφόρος Sputnik εκτόξευσε τη Διαστημική Εποχή το 1957. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμειναν δεύτερες, έως ότου ο Απόλλων 8 έφτασε στην τροχιά του φεγγαριού και και οι τρεις φωτογραφίες από την ανατολή της γης αποδείχθηκαν επιρροές στην αλλαγή της πορείας.

Επτά μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1969, το Apollo 11 προσγειώθηκε στο φεγγάρι. Μετά τα προγράμματα Apollo, ο επανδρωμένος διαστημικός αγώνας εξαφανίστηκε και η αποτελεσματική ρομποτική εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος με πολύ μικρότερο κόστος έγινε το κύριο επίκεντρο των συνεχώς αυξανόμενων διεθνών συνεργασιών.

Η παγκόσμια εμβέλεια του «Earthrise» έγινε επίσης αντιληπτή από περιβαλλοντολόγους: η ματιά στον ενοποιημένο πλανήτη μας από απόσταση, που δείχνει το μοναδικό αλλά εύθραυστο διαστημόπλοιο που όλοι μοιραζόμαστε.

Αυτό είναι ένα αξιόλογο παράδειγμα φωτογραφίας για αλλαγή. Κάποιοι το θεωρούν την αρχή του παγκόσμιου περιβαλλοντικού κινήματος.

Από άποψη τέχνης, το 'Earthrise' είναι μία από τις πολλές εμβληματικές φωτογραφίες που εμπλέκουν το φεγγάρι. Η διαρκής επιρροή του ουράνιου γείτονα της Γης είναι ευρέως εμφανής στην τέχνη και εκτείνεται σε πολιτισμούς σε όλη την υδρόγειο. «Moonrise over Hernandez» (1941) και «The Moon and Half Dome» (1960) από τον Ansel Adams είναι δύο άλλα παραδείγματα. «The Pond — Moonlight» (1904) του Edward Steichen είναι μια από τις πρώτες έγχρωμες εικόνες που περιλαμβάνει το φεγγάρι.

Είναι επίσης μια από τις πιο ακριβές εικόνες που πουλήθηκαν ποτέ — σε δημοπρασία τέχνης, για περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια.

Ο Babak Tafreshi είναι φωτογράφος του National Geographic με ειδίκευση στην αστρονομία και το διάστημα, ο ιδρυτής του προγράμματος The World at Night (TWAN) και επιστημονικός δημοσιογράφος. Οι εικόνες του συγχωνεύουν την τέχνη, τον πολιτισμό και την επιστήμη γεφυρώνοντας τη Γη και τον ουρανό.

Διαβάστε την υπόλοιπη κάλυψη προσεδάφισης του Apollo 11 εδώ