Εβδομάδες μετά τα γυρίσματα του Pulse, το Orlando Sentinel εστίασε στην κοινότητα με ένα βίντεο μεγάλης διάρκειας

Ένα τριαντάφυλλο στο χρώμα του ουράνιου τόξου διακοσμεί το πέτο ενός πενθούντος μετά την κηδεία του Christopher Andrew Leinonen, ενός από τα θύματα της μαζικής επίθεσης στο νυχτερινό κέντρο Pulse, έξω από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Λουκά το Σάββατο, 18 Ιουνίου 2016, στο Ορλάντο της Φλόριντα. (AP Photo/David Goldman)

Το Orlando Sentinel συνέταξε μια ψηφιακή χρονοκάψουλα για το πώς ήταν η ζωή στο Ορλάντο από τότε που ένας άνδρας άνοιξε πυρ σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης γκέι και σκότωσε 49 ανθρώπους. Το βίντεο , διάρκειας 24 λεπτών, δεν εστιάζει στον σουτέρ ή στην ιστορία του.

Αντίθετα, αφηγείται μικρές ιστορίες από επιζώντες, έναν πρώτο ανταποκριτή, την κοινότητα και καθένα από τα θύματα.

«Ενώ πιστεύω ότι η πόλη έχει αλλάξει για πάντα, και νομίζω ότι η ενότητα και το αίσθημα της κοινότητας και της ενότητας είναι κάτι που θα παραμείνει, νομίζω ότι θέλαμε να τεκμηριώσουμε την αρχή αυτής της ιστορίας όσο πιο κοντά στην αρχή μπορούσαμε», είπε ο Τοντ. Stewart, ο υπεύθυνος διαδραστικής και οπτικής του Sentinel.

Το Sentinel, το οποίο καλύπτει τις ειδήσεις από την αρχή, έχει αρχίσει να αποσύρεται από τις καθημερινές εφημερίες, τις κηδείες και τις έρευνες για να προσφέρει μια ευρύτερη ματιά στο πώς αντιμετωπίζει η κοινότητα.

Αυτό είναι το πρώτο pull-back βίντεο από τα γυρίσματα, είπε ο Stewart, και επίσης το πρώτο βίντεο μεγάλης διάρκειας που έχουν δημιουργήσει (χωρίς να υπολογίζουμε τον ζωντανό προγραμματισμό).

«Είναι ακόμα ωμό», είπε. «Είναι ακόμα ένα συναισθηματικό γεγονός που πρέπει να καλυφθεί. Είναι ακόμα πολύ ακατέργαστο στην κοινότητά μας. Κανείς δεν ξεχνιέται. Πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά σε ένα σημείο όπου μπορούμε να αρχίσουμε να θεραπεύουμε λίγο».

Ο Stewart και η ομάδα που δούλεψαν στο έργο δεν σκόπευαν να είναι μια επανορθωτική αφήγηση, αλλά είναι ένα παράδειγμα, δήλωσε ο Mallary Tenore, εκτελεστικός διευθυντής του μη κερδοσκοπικού ομίλου μέσων ενημέρωσης. Εικόνες και Φωνές Ελπίδας και ο πρώην συντάκτης του Poynter.org.

Οι επανορθωτικές αφηγήσεις, εξ ορισμού, τεκμηριώνουν πώς οι άνθρωποι και οι κοινότητες θεραπεύονται και βρίσκουν ανθεκτικότητα μήνες, μερικές φορές χρόνια μετά την τραγωδία. Δεν συμβαίνουν συχνά όταν η ιστορία είναι τόσο νέα, είπε η Τενόρε, αλλά έχει δει μερικούς ειδησεογραφικούς οργανισμούς να δείχνουν στιγμές ανθεκτικότητας καθώς εξελίσσονται.

«Δείχνει πώς οι άνθρωποι προσπαθούν πραγματικά να καταλάβουν τι συνέβη, συγκεντρώνονται και προσπαθούν να βρουν τρόπους να θεραπεύσουν αυτό, παρόλο που είναι ακόμα πολύ ωμό», είπε.

Οι αποκαταστατικές αφηγήσεις δεν ξεσκεπάζουν τις δυσκολίες, πρόσθεσε, αλλά μπορούν να δείξουν ότι μια κοινότητα δεν ορίζεται από αυτές τις δυσκολίες.

Στο βίντεο του Sentinel, υπάρχουν επιζώντες που συναντώνται για πρώτη φορά από το πρωί του πυροβολισμού, ένας γιατρός του οποίου τα ματωμένα παπούτσια έγιναν σύμβολο θλίψης και αποφασιστικότητας, ο δήμαρχος του Ορλάντο και λίγα λεπτά αφιερωμένα στην ανάκτηση αυτού που πραγματικά σημαίνει η πόλη.

Το βίντεο χρησιμοποιεί κάποια δουλειά που έχει ήδη παραχθεί για τους Sentinel και γυρίστηκε εκτός έδρας στο Dr. Phillips Centre for the Performing Arts, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο μνημείο των γυρισμάτων του Ορλάντο.

Το δεύτερο μισό του βίντεο αφηγείται τις ιστορίες καθενός από τα 49 θύματα. Είναι δύσκολο να το παρακολουθήσεις, είπε ο Στιούαρτ. Λέει στους ανθρώπους να το πάρουν σε 10 αυξήσεις των 60 δευτερολέπτων.

Η επεξεργασία όσων συνέβησαν στο Ορλάντο ήταν δύσκολη και η ύπαρξη ενός έργου για συγκέντρωση ήταν καλό για όλους τους εμπλεκόμενους, είπε ο Στιούαρτ. Αλλά από την αρχή, έχουν διατηρήσει την εστίασή τους στην κοινότητα.

«Υπήρξε μια δραματική αλλαγή όσον αφορά την κοινότητά μας και πώς, ελπίζω, να αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλον», είπε. «Αυτή θα είναι η μόνιμη κληρονομιά αυτού».