Ο πρώην εκδότης, πρόεδρος της Poynter, Eugene Patterson, πεθαίνει σε ηλικία 89 ετών

Tampa Bay Times | Atlanta Journal-Constitution | Associated Press | Η Washington Post | Οι Νιου Γιορκ Ταιμς
Ευγένιος Πάτερσον πέθανε από επιπλοκές από καρκίνο το βράδυ του Σαββάτου . Ήταν 89.

Για μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1960 Ο Πάτερσον επεξεργάστηκε το Σύνταγμα της Ατλάντα, όπου έγραφε συχνά για το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων. Η πιο διάσημη στήλη του ονομαζόταν «Ένα λουλούδι για τους τάφους», που δημοσιεύτηκε μετά η 16th Street Baptist Church στο Μπέρμιγχαμ της Ala. βομβαρδίστηκε το 1963 . Η στήλη, η οποία διαβάστηκε εκείνο το βράδυ από τον Walter Cronkite στο «CBS Evening News», προέτρεψε τους λευκούς Νότιους «να μην κατηγορούν κάποιον βάναυσο ανόητο που δεν ήξερε καλύτερα» αλλά στους εαυτούς τους.

Εμείς — που συνεχίζουμε να εκλέγουμε πολιτικούς που ζεσταίνουν τα μπρίκια του μίσους.

Εμείς — που δεν σηκώνουμε χέρι για να φιμώσουμε τους κακούς και μικρούς άντρες που έχουν τα πιο αστεία τους.

Εμείς — που στεκόμαστε στην άκρη με τη φανταστική ευθύτητα και αφήνουμε τα τρελά σκυλιά που τρέχουν σε κάθε κοινωνία να γλιστρήσουν τα λουριά τους από το χέρι μας και να ξεπηδήσουν.

Εμείς - οι κληρονόμοι ενός περήφανου Νότου, που διαμαρτύρονται για την αξία του και απαιτούν την αναγνώρισή του - είμαστε αυτοί που παρακάμψαμε τα δύσκολα, παρακάμψαμε τα άβολα, αγανακτήσαμε για την πρόκληση, αγανακτήσαμε για τα απαραίτητα, εξορθολογήσαμε το απαράδεκτο και σίγουρα δημιουργήσαμε τη μέρα όταν αυτά τα παιδιά θα πέθαιναν.

Η εκδοτική του γραφή κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ το 1967 .

Ο Πάτερσον ήταν ο αρχισυντάκτης της Washington Post για τρία χρόνια. «Ήταν μια μεθυστική στιγμή για να γίνω στέλεχος εφημερίδας στην πρωτεύουσα του έθνους, η οποία είχε εμπλακεί στην προεδρία του Ρίτσαρντ Μ. Νίξον, στον πόλεμο του Βιετνάμ και στην υπόθεση των Έγγραφων του Πενταγώνου». Ο Robert W. Hooker γράφει στους Tampa Bay Times . «Αλλά ο κύριος Πάτερσον έγινε ανήσυχος παίζοντας δεύτερο βιολί στον κυρίαρχο εκτελεστικό συντάκτη της Post, Benjamin C. Bradlee, και τελικά έφυγε».

Μετά από μια περίοδο διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο Duke, ο Patterson έγινε ο εκδότης των τότε St. Petersburg Times, καθώς και του Evening Independent and Congressional Quarterly, το 1972. Διαδέχθηκε τον Nelson Poynter ως πρόεδρος της St. και στη συνέχεια πρόεδρος του Modern Media Institute, το οποίο μετονομάστηκε σε Poynter Institute το 1984.

Nelson Poynter και Eugene Patterson το 1975

Στους Times, γράφει ο Χούκερ, ο Πάτερσον «έγινε εθνική φωνή για αυστηρότερα ηθικά πρότυπα για τους δημοσιογράφους».

Χλεύασε τους ρεπόρτερ, ιδιαίτερα τους τηλεοπτικούς ρεπόρτερ, για τον «επιβλητικό ελιτισμό τους. … Η αγενής συμπεριφορά από την πλευρά ενός έξυπνου ρεπόρτερ επισύρει φτηνή έγκριση από ομοτίμους εις βάρος της υπομονής του κοινού».

Έδωσε επίσης οδηγίες στο προσωπικό του να χρησιμοποιήσει «ρεπορτάζ από δέρμα παπουτσιών, κουδούνια πόρτας» για να πάρει δύσκολες ιστορίες, αντί να καταφεύγει στην εξαπάτηση και την υπονόμευση, όπως έκαναν ορισμένοι Αμερικανοί ρεπόρτερ για δεκαετίες.

«Έχουμε επιβάλει αρκετά υψηλά ηθικά πρότυπα σε δημόσιους και ιδιωτικούς θεσμούς… τα τελευταία χρόνια», δήλωσε, «και ανησυχώ πολύ για το πηλίκο της υποκρισίας μας εάν απαιτούμε κυβέρνηση στον ήλιο και ασκούμε τη δημοσιογραφία άσκοπα στη σκιά».

Ο Πάτερσον συνελήφθη για οδήγηση υπό την επήρεια μέθης το 1976 και επέμεινε στα νέα. εμφανίζεται στη Σελίδα 1 για να δείξει ότι το χαρτί μπορεί να είναι τόσο σκληρό από μόνο του όσο και σε άλλα », γράφει ο Robert D. McFadden στους New York Times.

Ενώ κρίθηκε το βραβείο Πούλιτζερ το 1981, ' Ο Πάτερσον αρνήθηκε να συμμετάσχει σε άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Πούλιτζερ απονέμοντας το βραβείο στη δημοσιογράφο της Washington Post Janet Cooke για την ιστορία μιας νεαρής εθισμένης στην ηρωίνη», αναφέρει η νεκρολογία του Mitch Stacy για τον Patterson.

Ο Πάτερσον είπε εκείνη τη στιγμή ότι η ιστορία δεν «μύριζε καλά» και είπε στην καλύτερη περίπτωση ότι η ιστορία ήταν «μια παρέκκλιση», αλλοιωμένη από την υπόσχεση του Κουκ να μην αποκαλύψει πληροφορίες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να σωθεί η ζωή ενός παιδιού.

Η Κουκ έπρεπε να επιστρέψει το Πούλιτζερ δύο μέρες αργότερα αφού παραδέχτηκε ότι είχε κατασκευάσει την ιστορία.

Ο Πρόεδρος Λίντον Μπ. Τζόνσον διόρισε τον Πάτερσον ως αντιπρόεδρο της Επιτροπής Πολιτικών Δικαιωμάτων των ΗΠΑ το 1964 και ήταν πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Συντακτών Εφημερίδων την περίοδο 1977-78.

Ο αντιπρόεδρος και ανώτερος μελετητής της Poynter, Ρόι Πίτερ Κλαρκ, και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριντα, Ρέιμοντ Αρσενότ, συγκέντρωσαν τις στήλες του Συντάγματος της Ατλάντα του Πάτερσον σε ένα βιβλίο του 2002 με τίτλο «The Changing South of Gene Patterson». Ο Πάτερσον έγραψε ένα βιβλίο για το 10th Armored Division of Gen. George S. Patton’s Third Army , στο οποίο ο Patterson υπηρέτησε ως διοικητής τανκς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Την ώρα του θανάτου του, επεξεργαζόταν τη Βίβλο του King James , γράφει ο Χούκερ.

Η Παλαιά Διαθήκη, σκέφτηκε, ήταν πολύ πυκνή και δύσκολη. «Πολλοί άνθρωποι θέλουν να μπουν στο σπίτι», είπε ο κ. Πάτερσον για πιθανούς αναγνώστες και πιστούς, «αλλά δεν μπορούν να ανέβουν τα σκαλιά».

Στο Patterson's τελευταία στήλη για τους St. Petersburg Times το 1988 , ευχήθηκε στους νέους που μπήκαν στη δημοσιογραφία «όλο το εύρος της εμπειρίας που μου ήρθε»,

από την έκρηξη των εκτοξεύσεων των πυραύλων στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ μέχρι την αναταραχή των 15 εθνικών πολιτικών συνελεύσεων, από τη σιωπή των περιπολιών μέσα από το γρασίδι του ελέφαντα του Βιετνάμ μέχρι τη βροντή του «I have a dream» του Dr. King που κατεβαίνει από το Μνημείο του Λίνκολν. Και μακάρι να γίνουν όλοι συντάκτες, ώστε να συμμετάσχουν στο ήσυχο σκεπτικό καθώς η συντακτική επιτροπή αναζητά καθημερινά σοφούς τρόπους για το κοινό καλό.

Ο βουλευτής John Lewis θυμάται τον Patterson για τη δουλειά του τόσο ως δημοσιογράφος όσο και ως υπέρμαχος των πολιτικών δικαιωμάτων. Σε ανακοίνωσή του που κυκλοφόρησε τη Δευτέρα, γράφει:

«Ο Γιουτζίν Πάτερσον, μαζί με τον μέντορα και φίλο του Ραλφ ΜακΓκιλ — τον αγαπημένο εκδότη του Συντάγματος της Ατλάντα — έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην κίνηση αυτού του έθνους προς τη δημιουργία ενός νέου Νότου και μιας νέας Αμερικής. Ήταν ένας εξαιρετικός δημοσιογράφος που χρησιμοποίησε τη δύναμη της πένας του για να διατυπώσει ένα όραμα για το τι θα μπορούσε να είναι ο Νότος. Ήλπιζε ότι τα λόγια του θα άλλαζαν τις καρδιές και θα έπειθαν τα μυαλά να οικοδομήσουν μια πραγματικά πολυφυλετική δημοκρατία στην Αμερική, και το έκαναν. Κάθισα σε πολλά πάνελ μαζί του για να δώσω νόημα στην ιστορία που ζήσαμε μαζί. Ήταν ένας μεγάλος φίλος και ένας αληθινός ανθρωπιστής που χρησιμοποίησε τα τεράστια ταλέντα του για να κάνει τη διαφορά στην κοινωνία μας. Δεν έχουν μείνει πολλοί σαν τον Γιουτζίν Πάτερσον. Θα του λείψει πολύ».

Ο αιδεσιμότατος Theodore M. Hesburgh, επίτιμος πρόεδρος της Notre Dame, είπε στο Poynter ότι ήταν «μεγάλη τιμή» να εργάζομαι δίπλα στον Patterson.

Έπρεπε να σταθεί απέναντι στους συναδέλφους και τους συνεργάτες του και να εργαστεί για τη δικαιοσύνη. Ποτέ δεν απέφυγε αυτό το έργο, παρόλο που οι μέρες ήταν δύσκολες, οι νύχτες μεγάλες και οι απειλές συνεχείς. Εξαιτίας των σπουδαίων χαρακτήρων όπως ο Τζιν Πάτερσον αλλάξαμε το ρεύμα και ότι η δικαιοσύνη επικράτησε στην Αμερική. Θα του είμαστε για πάντα ευγνώμονες για το θάρρος, την πίστη και τον ηρωισμό του. Αναπαύσου εν ειρήνη. Σίγουρα το κέρδισε και το αξίζει.

Σχετιζομαι με: Οι δημοσιογράφοι θυμούνται τον Τζιν Πάτερσον